BŁĘDY W REHABILITACJI

Najczęstsze  BŁĘDY popełniane W REHABILITACJI

Dowiedz się

Rehabilitacja to nie zwykłe ćwiczenia

Rehabilitacja ruchowa jest jednym z najważniejszych elementów terapii i leczenia pacjentów z chorobami neurologicznymi. Bardzo często próby mobilizowania pacjenta w łóżku wychodzą ze strony najbliższej rodziny czy opiekunów. Jednakże bardzo często, zupełnie nieświadomie, można przyczynić się do pogorszenia stanu funkcjonalnego pacjenta.

Najczęstsze błędy terapeutyczne:

Najczęstsze błędy popełniane w rehabilitacji u osób z porażeniem czterokończynowym to:

    a) forsowne, bierne rozciąganie i prostowanie mięśni spastycznych – rozciąganie mięśni spastycznych w sposób gwałtowny oraz z dużą siłą powoduje zwiększający się skurcz mięśnia prowadząc do zerwania jego włókien.

    b) ocena rokowań stanu pacjenta na podstawie bieżącego stanu – nie można jasno określić na podstawie aktualnego stanu chorego, jak w przyszłości będzie wyglądał jego poziom samodzielności w życiu codziennym

    c) powinniśmy prostować zgięte palce u rąk choremu– nie można biernie prostować palców u rąk pacjentowi z niedowładem czterokończynowym. Zgięte palce pozwalają pacjentom uzyskać pewne strategie funkcjonalne niezbędne do uzyskania samodzielności w życiu codziennym

H3 Najczęstsze błędy popełniane w rehabilitacji u osób z hemiplegią to:

    a) ściskaj piłeczkę z kolcami to wzmocnisz siłę dłoni – nic bardziej mylnego, ściskanie piłki najczęściej wzmaga spastyczność całej kończyny wraz z dłonią. Precyzję chwytu, a także jego siłę kształtuje praca funkcjonalna na całej kończynie górnej, natomiast ściskanie piłeczki podkreśla pierwotny odruch chwytny.

    b) Pozwalamy korzystać choremu z podciągów, poręczy i drabinek przy łóżku – wzmacnianie samoobsługi pacjenta kończyną zdrową prowadzi do tzw. zespołu nieużywania, prowadzi również do wzmacniania patologicznych odruchów wyprostnych. Korzystanie z podciągów zaburza również bilans mięśniowy w obrębie tułowia pomiędzy grupą brzuszną i dorsalną.

    c) powrót do łóżka w celu odpoczynku jest „poddaniem się” chorego – odpoczynek jest jedną z najważniejszyc
h elementów zdrowienia pacjenta. Należy pozwalać choremu spać. W celu dążenia do homeostazy organizmu autonomiczny układ nerwowy musi mieć odpowiednią ilość snu.

    d) Rozbieranie pacjenta przed ćwiczeniami do samych spodenek – zarówno zimno jak i stres nasila spastyczność u pacjenta, szczególnie kiedy w pomieszczeniu przebywa więcej osób. Rozbieranie pacjenta jest niezbędne jedynie w diagnostyce.

Sue Lauder „Rehabilitacja po udarze mózgu”, Wydawnictwo Lekarskie 2008